Als hij al verkiesbaar zou zijn en als hij stemmen krijgt, zeker geen van mij (zeer tevreden solo huisarts, zeer gelukkig beroepsleven en ook prive, al 40 jaar en geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt te stoppen).
Ik beaam wat jullie collega's hierboven geschreven hebt volmondig.

Goed om problemen te blijven benoemen. De discussie was dezelfde 30 jaar geleden en in de praktijk lijkt er misschien weinig gewijzigd.
In een gezonde onderneming waakt een audit comité binnen een raad van bestuur over vergoedingen, kosten aan externe leveranciers (zoals zelfstandige artsen), stelt men een jaar rapport voor dat gepubliceerd wordt, geeft men aanbevelingen... Veel ziekenhuizen zijn publiek-private samenwerkingen. Er bestaat zoiets als een openbaarheid van bestuur. Kan men audit comités en gemeenteraden niet activeren? Name and shame werkt goed en snel, excessen kun je zo snel tegengaan en omzetten in positieve herinvesteringen...
Graag ook het probleem van marktconforme pensioenopbouw toevoegen aan de discussie, zeker als men wil vergelijken met een premier (of een statutair benoemd ambtenaar aan bv de UGent). Je kan een fortuin verdienen of verdiend hebben maar met jaarlijkse inflatie van 5% (veroorzaakt door quantitave easing = herverdeling) en toekomstige vermogenstaxatie zal er niet veel overblijven (als je het niet kan beheren door een werkdruk waar er NB -itt tot de NHS/BMA- geen enkele controle op is)... Tegenwoordig geeft en neemt de overheid en komt er aan reeële koopkracht voor grootverdieners met reserve (als ze die niet beheren) eigenlijk geen koopkracht meer bij (een jaar werken dekt het jaarlijks verlies van koopkracht als je 20 jaar gespaard hebt)... Er is nood aan een new deal, echter wat nu op tafel ligt zal de problematiek van pensioenopbouw niet oplossen en is nodeloos complex... Een combinatie van een bescheiden traag stijgend bediendestatuut aangevuld met een continu dalend % van wat er nu uitgedeeld wordt (het wordt ook jaarlijks aangepast) met controle door audit-comités ware misschien makkelijker en snelle te realiseren geweest... Ons systeem heeft ook voordelen, als patiënt kom je liever bij ons terecht dan bij de NHS die de Britse maatschappij ook kost... En onze geniale Minister van Volksgezondheid suggereerde reeds in de vorige eeuw De remedie tegen quantiative easing : quantitative tightening (geld verbranden bij verbeurd verklaard bezit van criminelen). Zo beschermt men de gepensioneerden die niet genieten van een zeer royaal overheidspensioen aan 80% van hun geïndexeerde wedde zoals dit het geval is bij de collega Vox Clamantis...

Als ik lees dat groot aantal PO 's binnen de 5 jaar zal stoppen , dan begrijp ik eerlijk gezegd niet waarom een energieke kandidaat van 38 jaar niet kan beginnen aan de opleiding omdat er teveel PO's zijn

ik zoek nog een Haio voor de laatste paar jaar
ik vind niemand ,want :oei ge zijt alleenstaand
dus ze zoeken een groepspraktijk met secretaresse en voorlopig zijn er nog altijd meer PO's dan Haio's

Het hoeft geen revolutie te zijn ,maar een stevig beleid om onze jongeren te beschermen is nodig.
Het simpelste is :geef aan elke huidige roker een licentie om levenslang verder te roken,terwijl nicotine terecht gerangschikt wordt bij de harde drugs en streng verboden wordt.Zodoende kan in principe geen enkele jongere nog verslaafd worden aan de dodelijke tabak!
Voor deze maatregel is alleen een beetje politieke moed nodig en helpt veel meer dan dure ontradingsprogrammas,die nauwelijks iets uithalen.

zo is dat.
Daarom ben ik vorige week gestopt met mijn praktijk op 65 -jarige leeftijd en heb ik veel dankbaarheid mogen ervaren .
Mijn patienten beseften maar al te goed dat de toekomst anders zal zijn.
Het begon al met het vinden van een nieuwe huisarts.
Overal patientenstops en perimeters.
Niks tegen groepspraktijken maar wel tegen de sterk verminderde beschikbaarheid en het ontbreken van de unieke vertrouwensband tussen huisarts en patient en het voortdurende verloop van artsen.