Het is mooi euthanasie uit te voeren bij een patiënt die uitzichtloos lijdt.
Ik heb het ooit gedaan bij een patiënte met een uitbehandeld psychisch probleem. Het heeft ons veel moeite gekost een derde arts ( psychiater) te vinden die bereid was te tekenen, maar de patiënte was zo gelukkig!

Toen ik van 1 euro remgeld 5 euro remgeld maakte (voor de verhoogde tegemoetkomingen) en van 4 naar 8 voor de anderen, de huisbezoeken 50 ipv 43, heeft daar quasi geen enkele patiënt over geklaagd, er is er ook geen enkele weggegaan, ze willen allemaal blijven komen, en er staan er alle dagen nieuwe aan te schuiven. Wie was er aan het klagen dat de rem te laag geworden is?

En die enkele euro's extra, compenseren ruimschoots de sociale vergoeding/chantage die tegenover conventionering staat. De patiënt krijgt er tenslotte kwaliteit voor en heel wat uren telefoons, administratie, maar vooral toewijding, de zorgen wanneer je een palliatieve patiënt begeleidt, navorming, besparing in de onnodige medicatie die niet aangekocht dient te worden, de operatie die niet hoeft, in de onnodige extra consulten die bespaard worden door goede educatie, de vele vragen die op één consultje geadresseerd worden, en misschien nog belangrijkst: de 'intensiteit' tijdens dit hele consult, dit is een onvolledig lijstje.

Ik denk niet dat de rem voor de patiënt de huisarts is met zijn 1 euro, en ook niet de gedeconventioneerde huisarts die enkele luttele euro's meer vraagt. Kijk eerder eens naar wat het remgeld van de kine is, van labotesten, van medicatie bij de apotheek, een paar steunzolen, de kosten van arbeidsongeschiktheid, etc. De politiek moet het niet in de remgelden van de gedeconventioneerde huisarts gaan zoeken hoor, dat vind ik dan goedkoop en ondoordacht.

En die enkele euro's extra, ja die maken als huisarts dan misschien wel een beetje verschil. Alternatief is de patiënt voor elk voorschriftje en bloeddrukmetingkje op consult laten terugkomen, dat rendeert wellicht nog veel beter vanuit het financieel perspectief van de huisarts. Ik heb zo mijn redenen om te deconventioneren zonder te overdrijven, en ik begrijp eigenlijk niet goed dat we niet met meer zijn op dit ogenblik in dit systeem. Maar anderzijds, heel veel verder springt een huisartsenpraktijk ook niet met die enkele euro's extra hoor, maar het voelt alvast als een eerlijker compensatie.

Ik dacht dat de numerus clausus al afgeschaft was! Blijkbaar niet, maar dan moet dat dringend gebeuren. In de jaren 80 was er een plethora, en daarom is een ingangsexamen ingericht, dat veel te streng is.
Ik ken vriendinnen van mijn dochter ( 40 jaar), goede studenten, geen enkel probleem in de humaniora, die tot 7 keer gebuisd waren voor dat examen !Niet normaal!
Van aan huis verpleegkundigen, die nu midden 50 zijn, heb ik al staaltjes gehoord van wat die jonge artsen niet uit handen willen geven.
Ze hebben zich o.a. massaal verzet tegen het vaccineren tegen Covid door apothekers , want dat was HUN taak!
En dan maar klagen over werkoverlast!....
En zeg nu maar dat ik in herhaling val! Ik antwoord enkel op jullie artikels, dus als ik in herhaling val, jullie ook!
Sans rancune

"misschien schaffen die overheden ooit de huisarts af???" ( andreas verleysen)
"de" huisarts is voor de patiënten al grotendeels afgeschaft : hij is vervangen door "een" eerstelijnsarts. Hij zal uiteraard ( en liefst) nog bij huisartsen terecht kunnen , maar het concept " mijn" huisarts die mij decennialang zal volgen en kennen, ook bij mij thuis.. lijkt ten dode opgeschreven te zijn. De patiënt zal nog wel een "voorkeur" kunnen uitdrukken voor een of andere arts, maar de organisatie van de praktijken zorgt er vooral voor dat iemand geholpen wordt, binnen de planning en mogelijkheden van de praktijk.
de vraag " was het voor de huisarts vroeger beter" ligt nauw in de lijn van " was het voor de patiënt beter" met de manier van werken van toen .. Maar dit "emo" element voor de patiënt komt niet aan bod in de new deal , is ook niet vatbaar in hokjes en dus niet afvinkbaar ..en wellicht minder "wetenschappelijk" uitlegbaar, vaak ten nadele van de geneeskunst, die naast geneeskunde ook belangrijk was/is .

Dit is al jaren bekend, ook zonder bevraging.
De opleiding is versnipperd, en meer gericht op invullen werkplekken en optrekken werkvolume, dan organiseren van een echte begeleiding. Meer geschoeid op diffusie ('kijk maar goed hoe goed ik het doe, en doe dat maar na' en o wee, als je iets mis doet) dan op aanleren van skills (veel geassisteerd, maar te weinig zelf gedaan, tenzij op minder interessante momenten voor de 'patron'), hoeracolleges (waar men weinig bijleert) ipv foutcolleges (hoe leren we samen uit iets dat misliep, of dreigde mis te lopen, niet om een zondebok aan te duiden), schrijven in opdracht van artikels (ter ere van de prof) ipv het uitwerken van een kwaliteitsproject, onvoldoende noties van besliskunde, kortom, te weinig teaching en begeleiding.
Niet voor niets zijn enkele jaren terug ALLE ASO opleidingen gebuisd door de Europese visitatiecomissie, enkel deze van de huisartsopleiding kreeg een voldoende ...

Heb nooit een witte jas gedragen!