Ik ben 40 jaar huisarts. Er is inderdaad een korte tijd geweest dat ik mijn patiënten mij met de voornaam liet benoemen. Daar ben ik snel van afgestapt. Want als het te familiar werd en ge gaf ze een vinger, dan namen ze heell uw arm. Dus geb ik de afstand net iets vergroot. Maar ook niet te veel. En dat bleek veel beter. Ik ben nooit de doktoor op de ivoren toren geweest. Ik heb ook nooit een witte schort gedragen en kleedde mij zeer sportief.
Maar ik probeerde toch een zekere autoriteit uit te stralen. Een mix van empatisch gedrag en autoriteit is de beste manier om met je patiënten om te gaan. De patiënten leren zo de grenzen kennen die nodig zijn en ik kreeg zo de kans om goede geneeskunde te doen. Ik durfde zeggen dat hun tijd op was ( zonder chronometer), maar als het nodig was besliste ik zelf om meer tijd te spenderen. Ik heb kwaadwillige patiënten de deur durven wijzen, met hun dossier in de hand en zelfs 3 w in mijn carrière manu militare. Gewoon met “geweld “ de deur uitgezet: trop is te veel en te veel is trop. Ik had op het einde can lijn voltijdse carrière 2400 GMD patiënten, dus het heeft mij zeker geen windeieren gelegd. Ik had mijn praktijk op 1 april doorgegeven, en nu nog steeds hoor ik zoveel mensen klagen over get feit dat ik “ gedeeltelijk” gestopt ben. Ik krijg nog dagelijks telefoons van wanhopige patiënten die mijn opvolger biet kunnen bereiken, of niet tevreden zijn van de aanpak. Op zich doet dat deugd, want dat vewijst dat ik goed bezig was, ook al vindt de Orde van Antwerpen mij een luis in de pels omdat ik mijn patiënten tot op het bot verdedigde en recht voor de raap voor mijn gedachten uitkwam ( tegen de Orde ) die blijkbaar alleen maar brave schaapjes dulden

inderdaad, een arts aanspreken als dokter getuigt van respect en professionaliteit.
ik krijg vaak telefoons van wildvreemde mensen die met bij mijn voornaam aanspreken.
Voor de vrienden en kennissen ben ik Hilde voor de patienten dokter Lissens.
IK schrijf dit bericht trouwens in de tijd dat alweer een patient niet opduikt op de afspraak ('respect! )

Schitterend RM,,,
M

Deze collega heeft in sé groot gelijk. MAAR...
Als dat defensief gedrag moet leiden tot een functie als doorgeefsluis naar de specialist, ben ik het er niet meer mee eens.
Een beetje zelfvertrouwen, onderzoek, denkwerk en soms wat opzoekwerk kan als huisarts al een heel eindje op weg helpen.
En dan BIJSCHOLEN, en hier bedoel ik niet de klassieke bijscholingen mee waar je de dag erna al niet meer weet waarover het ging, maar doelbewuste onderwerpen als infiltratietechnieken, palliatieve zorg en euthanasie, manuele therapie waarbij je een heel eindje verder komt met je anatomie; de nieuwere technieken van tegenwoordig: een cursus echografie; de toestellen ( connecteerbaar met een i-phone ) zijn best betaalbaar; dit is maar een greep uit de zovele voorbeelden. Deze kunnen alleen maar je zelfvertrouwen versterken en geeft je meer de kans om te werken met minder faalangst. Faalangst is de slechtste collega van een huisarts, overmoed evengoed. Gewoon het uiterste uit je kunnen halen en weten wanneer het probleem niet meer voor jou is, maar voor een hoger echelon. Dat is wat het is, en behoud vooral je zelfvertrouwen en inderdaad betrouw ook je natte vinger, of noem het ( niet ) pluisgevoel. We kunnen echt meer dan we denken, geloof mij.
Dr. A. Cornelissen.

Inhoudelijk klopt het artikel wel, maar de titel is misleidend: alsof een huisarts constant loopt te twijfelen.
Als onzekerheid hier betekent : het niet hebben van zekerheid , betreffende een diagnose, dan klopt het . Maar de huisarts die beslist of hij een aandoening zelf behandelt dan wel doorstuurt, is daarom niet onzeker. Heel vaak is het precies zijn "zekerheid" dat iets in de tweede lijn hoort, die zijn beslissing beïnvloedt.
Het grote verschil tussen de "zekerheid" in de tweede lijn en het niet hebben van zekerheid in eerste lijn, ligt voornamelijk in de technische ondersteuning in de tweede lijn ( en de tijd die men daar krijgt om iets uit te werken ) of in de ervaring (bv huidziekten) die een specialist opdoet , precies omdat hij de tweedelijnspathologie meer onder ogen krijgt.

Huisartsen zetten zich nu in naar de hoogte van de verloning. Hard werkende huisartsen vallen op bij het RIZIV en worden geviseerd met controles. Op die manier moeten we werken met het gehijg van het RIZIV op onze nek.

Huisartsgeneeskunde is geminimaliseerd tot een bloeddrukje meten bloed nemen bij chronische gevallen een verijdelde triage met wat medicatie tot ons arsenaal. Geen tijd om onze gedegen kennis tot uiting te brengen. Geen tijd om de praktijk te managen. Geen tijd om patiënten te begeleiden in hun zelfzorg want is levensstijl niet heel erg belangrijk? Ah ja dan ook eens de preventieve taak goed uitvoeren en noteren hè. Noteren noteren noteren. In vijf minuten is het medisch werk vaak al verricht. Maar de administratie neemt geen 30% maar 75% in beslag. Een huisarts praktijk, heeft een arts nodig, een verpleegkundige, een telefoniste/ receptioniste, een poets man of vrouw, een notulist, ict ondersteuning en een gebouw wat gehuurd of gekocht moet worden. En dat voor 80 euro per uur.

Schandalig niet?

Dat de meesten hierdoor hun patiënten letterlijk moeten verwaarlozen en dat ze eigenlijk meer bezig zijn met genezen van banale infecties en klachten en niet het voorkomen van ernstige ziekten is ook schandalig.

Het is bovendien oerdom van de regering om geen degelijk inkomen te geven aan huisartsen. (Hoeveel geld bespaar je wel niet als je niet moet genezen met peperdure medicatie?)

Wat is nu een normale verloning voor een huisarts? Dat zou een vergoeding van 200 euro per uur mogen zijn voor het puur medisch werk. 50 euro per uur voor de verpleegkundige steun. 25 euro voor de telefoniste en 25 euro voor de notulist. Vergeet de ICT niet. Het gebouw en het onderhoud ervan ook aan 80 euro per uur.

Als een praktijk 08-18 uur open moet blijven: dat is 3800 euro per dag!!

Op die manier kan je wel inderdaad 8 patiënten per uur zien. Of 72 per dag.

Welke huisartsenpraktijk verdient 160000 euro per maand?? Want dat zijn de werkelijke kosten van een praktijk. Het is alleen dat meewerkende partners de rol van receptie telefonisten hebben overgenomen. En ook 60-100 uren per week werken.

De administratie wordt verder gratis in weekenden gedaan. De job is volledig onderbetaald. We mogen blij zijn dat we hebben mogen studeren!

Een voltijdse huisarts is dus dik onderbetaald. Zo een 300 euro te kort per uur.

Maar ja de meesten beseffen niet hoe slecht de uitvoering van hun werk is. Hoe slecht de gezondheid van hun patiënten eigenlijk is. Hoe slecht hun eigen gezondheid is. (Burn out suicidaliteit hoort er gewoon bij?) en het slechte management.

Dit is in de bedrijfswereld niet waar geweest. Daar betaal je voor een manager gemakkelijk 200 euro per uur MET extra legale arbeidsvoorwaarden.