Wie heeft gezegd dat U de conultatie na tien minuten moest onderbreken ?...een patient om de tien minuten ...van 8 uur tot 20 uur...reken uit !
niet beschaamd !en nog klagen dan ! U heb maar een plicht collega : voor de gezondheid en het geluk van uw patienten zorgen.

Dit gaat over de "officiële" supplementen, op de factuur, niet over het envelopje onder het hoofdkussen bij bijvoorbeeld een lensvervanging in daghospiltaal.

Dit valt buiten de scoop van de RIZIV controle, hoe kan dat wel worden ingeperkt?

Een "goed wetenschapper zijn" is inderdaad geen voldoende voorwaarde om "goed arts te zijn"; maar het is me dunkt wel een noodzakelijke voorwaarde daartoe...

Als je huisarts wil zijn van 8 tot 12 en van 2 tot 5 heb je duidelijk het verkeerd beroep gekozen .
Wat de minister zegt over de soloarts is ronduit triest. Ikzelf ben 48 jaar soloarts. Ik ken mijn patienten door en door.
Bij mij geen patientenstop ook al werk ik lange dagen . Een paar jaar geleden startten in mijn buurt twee dames huisartsen en er
is nu al een patientenstop. Waar gaan we naar toe ? Mijn patienten vragen mij nog verder te blijven werken. Ze zouden niet weten waarheen.
De toekomst ziet er niet goed uit !

Het blijkt dat we uiteindelijk afstevenen op een zeker (ik wil het complete woord nog niet laten vallen-we blijven optimistisch )"Inferno-Titanic (u mag de temperatuur van de ondergang vrij bepalen ) Debacle "van ons met BS&T en enorm veel weekuren (60 tot 80 op zijn minst )in stand gehouden gezondheidssysteem ,1/2/3 derde, rang peu importe .Maar we waren er. En waarschijnlijk teveel (beschikbaar en geëngageerd.)Er zijn artsen genoeg , en anders trekken nog een blikje buitenlanders open .Er is gewoon een tekort aan investment, engagement ,beschikbaarheid ,verantwoordelijkheid en vooral roeping-vocatie voor de pure -echte geneeskunde. Holisme is Ok, integrale geneeskunde , zelfs antropologische benaderingen zijn me genegen en pas ik toe .Maar laat ons even dringend terugkeren tot des poedels kern .Die ligt in de bewustwording van het complexe en verweven systeem van opleiding , curriculum, eindtermen, vereisten ,motivering ,kwaliteitseisen, normering etc. van jonge mensen die GENEESKUNDE !!!!! als passie zien . In de marge , na 40 jaar praktijk , deelgenomen aan het ingangsexamen om gewoon eens het systeem te testen, en dan ook wonderbaarlijk nog geslaagd ,heb ik daar niets qua evaluatie niets van teruggevonden. Ik stel mij bij deze kandidaat ,onafhankelijk ,of binnen het ICHO , waar ik jaren mee samengewerkt heb ,om een grondige motivationele evaluatie op te stellen bij de selectie van kandidaat geneesheren .Aan de bron, dès le début,vooraleer we den brol meeslepen 😉

Naast de door Orde der Artsen reeds aanvaarde patiëntstop, alwaar ik persoonlijk toch wat bedenkingen bij heb, pleitte ik al meermaals voor een zogenaamde WACHTSTOP. Hier in West-Vlaanderen, Wingene-Zwevezele moeten wij de invulling van week- en weekendwachten met 6 collega's beredderen. Er is een gedeeltelijke solidariteit van onze overkoepelende kring te Tielt voor de weekend-shifts, maar toch zitten wij zowat wekelijks met een (deels) slapeloze nacht opgescheept.

Ik vind de allereerste zaak die de Federale overheid voor de huisarts kan ontlasten: 'Het einde van de plicht tot continuiteit van zorg 24h/24h en dat 7 dagen op 7. Wij leven immers niet in Afrika maar wel in een land met om de vijftien kilometer een ziekenhuis met spoeddienst die REEDS VOLTALLIG WODT BEMAND ook tijdens de nacht en tijdens het weekend. Overigens zorgde de STUPIEDE WET COLLA ervoor dat bv. ook gynaecologen en psychiaters inslapende wachten moesten doen om de werking van de spoeddienst te optimaliseren??? Wat het nut van deze imbeciele beslissing zijn, behalve het verpesten van het prive leven van onze collega specialisten zou ik toch graag eens vernemen van deze 'excellentie'.

In Wallonië hanteert men het principe van 'de diepe nacht'. Hoog tijd dit ook in Vlaanderen te initiëren, want ook de Vlaamse huisarts heeft nood aan wat nachtrust, ... die ik de voorbije nacht met wekelijkse weekwacht mocht ontberen.

Een uiterst bezorgde maar zo nodig even combattieve collega,

Christophe Depamelaere