De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
“Er zijn huisartsen die nog altijd alleen werken en dat goed doen, maar het wordt steeds moeilijker”, zo zegt minister Frank Vandenbroucke in Het Laatste Nieuws.
“Het model van 30 jaar geleden, waarbij de huisarts -vaak een man- 80 tot zelfs 100 uur per week werkte en zijn vrouw voor het gezin zorgde en ook nog eens de telefoon deed: dat is vandaag hopeloos voorbij. Jonge artsen -vrouwen, maar ook mannen- willen de zorg voor hun patiënten beter combineren met hun gezinsleven. In een groepspraktijk valt dat veel beter te regelen”, aldus minister Vandenbroucke in Het Laatste Nieuws.
Meer lezen
De solo-artsen "die dat nog altijd goed doen "(...) hebben de voorbij decennia meegewerkt aan het vertrouwen dat de bevolking aan de artsen schonk. In de meeste "polls" ter zake worden de topposities mede ingenomen door ...de brandweer. Die solo-artsen zijn een uitstervend ras geworden : allerlei regelingen en voorschriften en "aanbiedingen" maken het inderdaad steeds moeilijker en moeilijker te functioneren...zoals de overheid dat wil. Secretariaat, verpleeghulp vergoed vanaf een bepaald aantal verstrekkingen), administratieve overlast enz.. .
Het huis van vertrouwen, zoals de bevolking dat steeds gekend heeft en geapprecieerd ( leg eens uw oor te luisteren naar "de man/vrouw in de straat )wordt deskundig gestript. De "nieuwe woonst" heeft andere ingangen ( lees : contacten met andere artsen, vaak wisselend), andere uren ( lees beperkter in tijd en of beschikbaar op "latere" tijden ) en andere regels . De "klant" is niet langer "koning", zoals dat decennia lang wel het geval is geweest. Overheidsinstanties zullen wijzen op verhoogde performantie, meer evidenced based medicin ( vaak parallel lopend met economic based medicin ), breder eerstelijnsoverleg tussen allerlei actoren wat het welzijn van de patiënt ten goede zou moeten komen. In een ideale wereld zal dit ongetwijfeld zo zijn, en op papier zal het zeker "kloppen".
Voor de solo-arts in wording wordt het onmogelijk tegen die stroom op te roeien en ook hij/zij zal het verschil in levenskwaliteit voor de artsen, dat zeker aan een "upgrade" toe was, uiteindelijk verwelkomen. Het onbeperkt altijd en overal ter beschikking zijn - wat vroeger een evidentie was voor de patiënt, een vaak niet ge-uitte bron van last voor de arts- is niet meer houdbaar, temeer gezien de steeds hogere verwachtingen ( soms te lezen als "eisen" ) die op de artsen afkwamen.
Voor de patiënt is het een one way ticket : er is geen terugkeer mogelijk en het groter aantal afstuderende artsen (huisartsen??) zal ook dit tij niet meer kunnen keren : we zullen minimum negen jaar verder zijn..
Ik ben nu al benieuwd naar de volgende poll, wel wetend dat de vox populi niet garant staat voor wetenschappelijkheid, maar voor één keer mocht het wel:te weten dat men geapprecieerd werd/wordt (tegen alle negativiteit die geregeld de kop op steekt/stak (?) .
Bent U ook de solo-arts die jaren diende te vechten voor zijn patiënten, die het recht hadden om van de ene naar de andere huisarts te lopen om een ziekenbriefje? Het waren schandalige tijden. maar wat de huidige huisartspopulatie de patiënten aandoet... dat is niet te begrijpen. Wat met die "Eed van Hippocrates"? Een huisarts van wacht moet meer uren presteren dan een dagdoende arts. En het wordt erger: van 9 to 5 en voor de wacht van 5 to nine. Daar ga ik even een mauw aan passen! Sorry voor de heren van de regelgeving : Ik neem dit jaar mijn pensioen. Gedaan met de uitbuiting.
ik ben soloarts sinds 1960...en ik ben het nog altijd graag.Waarom moet een minister beslissen dat het zo niet meer kan ?