Het gaat totaal niet om uit frustatie tanden knarsende artsen of om vervelende patiënten of te weinig nachtrust.
Kernboodschap van de hedendaagse gezondheidszorg is: artsen, verpleegkundigen en para-medici worden door deze en gene gebruikt als vuilbak voor alles wat misloopt bij een gefrusteerd post-industrieel, over-gedigitaliseerd, ongeïnteresseerd, lui en gedesinformeerd volk.

Triage en geruststelling zijn belangrijke taken van de huisarts, die als een gids helpt zoeken in het uitgebreid medisch landschap. De patiënt komt met veel onzekerheden bij de huisarts binnen en gaat gerustgesteld naar buiten, zonder dat er extra kosten gemaakt worden voor de maatschappij. Elke consultatie is een beetje leerproces voor ouders, bij koorts, bij buikpijn, bij diarree, bij hoofdpijn; zeker jongere artsen geven internetlinks als hulpmiddel. Ikzelf heb 40jaar lang hetzelfde briefje over dieet bij buikgriep meegegeven aan patiënten, sommige mensen zegden 'dat hebben we al, het steekt in ons kookboek'.
Onze collega heeft wel gelijk dat er in het algemeen meer gezondheidsopvoeding mag gegeven worden, maar de zuigeling met 40 graden koorts vraagt een andere aanpak dan de kleuter met gele snottebellen. Leve de huisarts die u de dag zelf nog wil helpen.

Bent U ook de solo-arts die jaren diende te vechten voor zijn patiënten, die het recht hadden om van de ene naar de andere huisarts te lopen om een ziekenbriefje? Het waren schandalige tijden. maar wat de huidige huisartspopulatie de patiënten aandoet... dat is niet te begrijpen. Wat met die "Eed van Hippocrates"? Een huisarts van wacht moet meer uren presteren dan een dagdoende arts. En het wordt erger: van 9 to 5 en voor de wacht van 5 to nine. Daar ga ik even een mauw aan passen! Sorry voor de heren van de regelgeving : Ik neem dit jaar mijn pensioen. Gedaan met de uitbuiting.

Ik ben ook solo-arts uit de babyboomgeneratie. Wij moesten opboksen tegen een generatie artsen, die ons meenden te moeten kortwieken. Wij waren toen degenen die met de nieuwe manier van werken kwamen en die ook verplicht werden om dag en nacht te werken. Dat was helemaal niet zoals het hoorde. Er diende inderdaad een "work-life balance" te komen, dit onder andere, door met afspraken te werken. Maar dit leidt ertoe dat de huisarts minder en minder tijd neemt voor de huiselijke situatie en dus eigenlijk niet meer de naam huisarts waardig is. Door de groei van de groepspraktijken, zou men veel beter gaan spreken van eerstelijnsartsen, die inderdaad van 9 to 5 kunnen werken. Iets wat weer conflicten oplevert met de wachtdoende arts, die uiteindelijk van 17.00u tot 8.00u werkt....en dat klopt helemaal niet meer. Vroeg of laat zal Mr Van Den Broeke daar zijn broek aan scheuren.
En gaat Tempo Medical uiteindelijk eens ophouden met altijd in herhaling te vallen en altijd in die eeuwigdurende pot te blijven roeren! Het baat niet , maar het schaadt.

De solo-artsen "die dat nog altijd goed doen "(...) hebben de voorbij decennia meegewerkt aan het vertrouwen dat de bevolking aan de artsen schonk. In de meeste "polls" ter zake worden de topposities mede ingenomen door ...de brandweer. Die solo-artsen zijn een uitstervend ras geworden : allerlei regelingen en voorschriften en "aanbiedingen" maken het inderdaad steeds moeilijker en moeilijker te functioneren...zoals de overheid dat wil. Secretariaat, verpleeghulp vergoed vanaf een bepaald aantal verstrekkingen), administratieve overlast enz.. .
Het huis van vertrouwen, zoals de bevolking dat steeds gekend heeft en geapprecieerd ( leg eens uw oor te luisteren naar "de man/vrouw in de straat )wordt deskundig gestript. De "nieuwe woonst" heeft andere ingangen ( lees : contacten met andere artsen, vaak wisselend), andere uren ( lees beperkter in tijd en of beschikbaar op "latere" tijden ) en andere regels . De "klant" is niet langer "koning", zoals dat decennia lang wel het geval is geweest. Overheidsinstanties zullen wijzen op verhoogde performantie, meer evidenced based medicin ( vaak parallel lopend met economic based medicin ), breder eerstelijnsoverleg tussen allerlei actoren wat het welzijn van de patiënt ten goede zou moeten komen. In een ideale wereld zal dit ongetwijfeld zo zijn, en op papier zal het zeker "kloppen".
Voor de solo-arts in wording wordt het onmogelijk tegen die stroom op te roeien en ook hij/zij zal het verschil in levenskwaliteit voor de artsen, dat zeker aan een "upgrade" toe was, uiteindelijk verwelkomen. Het onbeperkt altijd en overal ter beschikking zijn - wat vroeger een evidentie was voor de patiënt, een vaak niet ge-uitte bron van last voor de arts- is niet meer houdbaar, temeer gezien de steeds hogere verwachtingen ( soms te lezen als "eisen" ) die op de artsen afkwamen.
Voor de patiënt is het een one way ticket : er is geen terugkeer mogelijk en het groter aantal afstuderende artsen (huisartsen??) zal ook dit tij niet meer kunnen keren : we zullen minimum negen jaar verder zijn..
Ik ben nu al benieuwd naar de volgende poll, wel wetend dat de vox populi niet garant staat voor wetenschappelijkheid, maar voor één keer mocht het wel:te weten dat men geapprecieerd werd/wordt (tegen alle negativiteit die geregeld de kop op steekt/stak (?) .

Dit is reeds lang vastgesteld sinds de geprogrammeerde teloorgang van solopraktijken,die in se ,veel diverser de noden van de bevolking kunnen ledigen qua bereikbaarheid.De wachtposten buiten het werkgebied,zijn wel de rem voor soloartsen om zich te ontplooien