ik ben soloarts sinds 1960...en ik ben het nog altijd graag.Waarom moet een minister beslissen dat het zo niet meer kan ?

Het probleem is dat de cijfers die in dit artikel gebruikt worden véél te rooskleurig zijn. Het RIZIV telt 17.383 actieve huisartsen. Eén derde van die artsen >65 jaar. Wie definieert het RIZIV als “actief”? Alle artsen die “gerechtigd zijn om prestaties aan te rekenen”. = iedereen met een RIZIV nummer. Het RIZIV telt 13.607 beroepsactieve huisartsen. Wie definieert het RIZIV als “actieve beroepsbeoefenaars”? “Minstens één prestatie geleverd in het boekjaar.” Vorige jaar hebben we in het kader van een pilootproject van Vlaanderen/domus medica een onderzoek gedaan in onze huisartsenkring. Op 2 na, hebben ze allen geantwoord. Over het onderzoek verscheen er een artikel in het tijdschrift van het regionaal ziekenhuis, ZOL, en in het tijdschrift van de huisartsen van Domus Medica:
https://www.zol.be/publicaties/zolarium/zolarium-2023-89/iedere-patient-heeft-recht-op-een-huisarts
https://www.huisartsnu.be/2024/nr1/artikel/iedere-patient-heeft-recht-op-een-huisarts

Houden de beleidsmakers rekening met het feit dat de nieuwe generatie huisartsen max 40 u/week werkt ipv 60 of 80 uur ? Als de overheid nu eens meer subsidie zou geven aan personeel dat ons echt kan ondersteunen bij medisch werk en niet alleen secretariaatswerk. Zoals nu kan het niet blijven, dit systeem gaat instorten maar dat snappen ze in Brussel niet. Ook bij specialisten is de wachtlijst erg lang en dan moet de huisarts het toch weer oplossen. Er is ook een lange wachtlijst bij psychologen , dus de depressies en suicides zijn ook weer voor de huisarts. En mensen worden steeds ongeduldiger en agressiever. En door het zeer lage remgeld komen mensen ook met alle banaliteiten naar de huisarts. Vroeger kwamen ze enkel met ernstige zaken. En als de doktersattesten werden afgeschaft, dan was er ook veel meer tijd voor "echte" geneeskunde. En de wachtposten laten ook veel te veel mensen komen met banale zaken die gemakkelijk konden wachten tot na het weekend. Een verhoging van het remgeld op de wachtpost zou moeten kunnen, voor iedereen en niet door de huisarts te beslissen want dan krijgt die de klappen. Er kan veel gebeuren om het de huisartsen iets makkelijker te maken maar de politiekers zijn hier niet slim genoeg voor. En goede huisartsen hebben geen tijd om in de politiek te gaan

In Finland heeft men aangetoond dat een efficiënt preventie beleid wel degelijk werkt met een daling van de mortaliteit aan hart- en vaatziekten met 82%. Je moet als overheid alleen het lef hebben om de handen uit de mouwen te steken.

The North Karelia Project: Prevention of Cardiovascular Disease in Finland Through Population-Based Lifestyle Interventions, Am J Lifestyle Med. 2020 Sep-Oct; 14(5): 495–499.
Published online 2020 Mar 19. doi: 10.1177/1559827620910981

alhoewel de fi,nanciële renumerztie niet het hoofddoel is; moet men druven vraagtekens plaatsen achter de smecilismen die makkelijk 400.00 euro per jaar incaseren. Twee tot drie jaar langere opleiding is een ruim onvoldoende reden voor de gigantische loonkloof die nu bestaat met " de grote " (sic) specialismen

Sorry beste collega. Ik werk nu 40 jaar. Wij waren in onze regio met 7 jonge artsen die moesten opboksen tegen de generatie artsen, die 10 jaar en...ouder waren dan ons. Als een patiënt het in zijn hoofd haalde om nnar ons te komen , werd niet alleen de patiënt uitgekafferd, ook werd die jonge huisarts door de wachtkring op het matje geroepen : "Ben jij aan het ronselen?" Ja wij deden in ons jeugdig enthousiasme en om den brode extra wachten. Wij waren zo zot om 24 uur beschikbaar te zijn en onze weekends vrij te houden voor onze patiënten.
En weet dat wij afgezien hebben en dat ik, mocht ik kunnen herbeginnen, nooit meer zou opteren voor zo een hippocratesgestuurd plichtsgetrouw leven. Ik ben blij dat de jonge huisarts het anders ziet. Want onze generatie artsen waren geen helden omdat zij zoveel uren per dag present waren. Wij waren doodgewoon de slaven van wat de lakse overheid gecreëerd had : een overschot aan artsen, die elkaar beconcurreerden door een overmaat aan uren te presteren.