De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
In 1918 voelde een kok in een Amerikaanse legervestiging zich niet zo goed. Kort daarna kregen vele soldaten hoge koorts, spier -en hoofdpijn.
In 1918 voelde een kok in een Amerikaanse legervestiging zich niet zo goed. Kort daarna kregen vele soldaten hoge koorts, spier -en hoofdpijn. Het virus, dat de Spaanse griep zou heten, greep genadeloos om zich heen. Hoe kon dat? “De griep kent een zeer lange geschiedenis”, legt Bob Van Hee, professor-emeritus van de Universiteit van Antwerpen en gespecialiseerd in de geschiedenis van de geneeskunde, uit op Radio 1.
De Spaanse griep overspoelde Europa op het einde van de Eerste Wereldoorlog. Toch was dit wellicht niet de eerste keer dat zo’n verwoestende golf plaatsvond, zegt Van Hee. “Het jammere is dat virussen heel snel muteren. Dan verandert het ziektebeeld, net zoals delta verschilt van de omikronvariant.”
Het virus dat toen ontstond, was erg ziekmakend. In 1918 verspreidde het zich als een lopend vuurtje. Toen het leger op verzoek van de Amerikaanse president Europa ontzette, besmette het heel Europa. Toch was dat slechts het begin van alle ellende, legt Van Hee uit. De soldaten namen het virus terug mee naar hun thuislanden: Canada, Australië, India, … De cijfers liegen er niet om: De Spaanse griep eiste 5 miljoen slachtoffers in Europa. Dat zijn er net zoveel als de dodentol van de Eerste Wereldoorlog. “Dan hebben we het alleen maar over Europa”, zegt Van Hee. “In andere gebieden was dat een veelvoud. Het was een verrassingspandemie.”
Volgens Van Hee kan je de Spaanse griep kan niet vergelijken met de huidige pandemie. Toch mogen we corona niet minimaliseren, benadrukt hij. “Gelukkig is er nu meer kennis en een snel vaccin dat de bevolking beter kan beschermen tegen een verdere uitbraak en een dodelijke afloop”, besluit Van Hee.
